Pieniądze

Ryzyko na wynajem cz. 3

Autor: Redaktor

Data publikacji 5 grudnia 2017

7 minut czytane

1,081

detektyw

Znajoma twarz

Sąsiad okazał się sprzedawcą słownym i skutecznym, bo tabletki zabrane przez Michała D. z mieszkania w krótkim czasie się skończyły. Kolega oczekiwał kolejnej partii. Zapewniał, że klienci towar poznali i polubili. Jeden z nich szczególnie. Wyraził bowiem gotowość zakupu większej ilości. Nie chciał jednak rozmawiać przez pośrednika. Zażądał spotkania z Michałem D. Zapewniał, że jest zdecydowany kupić każdą ilość i to bez zbędnego targowania. Podał nawet kuszącą cenę.

Polecamy: Detektyw Promesa Rzeszów

Michał D. ponownie udał się do mieszkania. Z satysfakcją stwierdził, że nic się w nim nie zmieniło. Nic nie świadczyło też o tym, aby ktoś w tym czasie w nim przebywał. Paczuszki leżały w szafie na tym samym miejscu. Zabrał jedną i wyszedł z mieszkania. Przed opuszczeniem budynku miało miejsce zdarzenie, które go zaniepokoiło. Na schodach klatki schodowej minął mężczyznę, którego twarz wydała mu się znajoma. Był niemal pewien, że widział go poprzedniego dnia w drodze na zakupy, a także godzinę wcześniej w autobusie, którym jechał do mieszkania po kolejną paczkę narkotycznych tabletek. Szybko jednak o tym zapomniał.

Z parkingu…

Spotkanie z klientem zostało wyznaczone na parkingu jednego z centrów handlowych. Zgodnie z otrzymanymi wskazówkami Michał D. przybył na spotkanie sam, wyposażony w wyniesioną z mieszkania kolejną torebkę tabletek. Mimo że na parkingu znajdowało się kilkaset pojazdów, nie miał problemu z odszukaniem tego właściwego. Stał zaparkowany w miejscu wyznaczonym dla osób niepełnosprawnych. Michał D. usiadł obok kierowcy. W pojeździe nie było innych osób.

– Podobno chcesz sprzedać trochę towaru – bez zbędnych wstępów zagaił kierowca.

W odpowiedzi Michał D. kiwnął głową. Taka odpowiedź nie spodobała się pytającemu.

– Co? Mowę ci odebrało? Chcesz sprzedać czy nie?

– No tak. Chcę sprzedać – wykrztusił Michał.

– Wiesz jak nazywają się te narkotyki?

Michał D. odpowiedział zgodnie z prawdą, że nie wie.

Nie zaspokoiło to ciekawości kierowcy, bo pytał dalej.

– Ale wiesz, że to narkotyki i chcesz je sprzedać?

-No pewnie! Chyba po to tu przyszedłem! A ty chcesz kupić, czy zrobić ze mną wywiad? Wyskakuj z kasy albo spadam -natrętne pytania kierowcy zirytowały Michała D.

To pomogło, bo kierowca wyjął plik banknotów. Michał D. przyjął pieniądze i przekazał kierowcy torebkę z pigułkami. Zamierzał otworzyć drzwi pojazdu, by jak najszybciej go opuścić. Nie zdążył. Ktoś otworzył drzwi za niego. Michał D. zobaczył wycelowaną w siebie lufę pistoletu. Po chwili leżał już przed samochodem, twarzą w kierunku ziemi. Kajdanki krępowały mu dociśnięte na plecach przeguby dłoni.

…do aresztu

W wyniku akcji zakupu kontrolowanego przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Śledczego zatrzymany został nie tylko Michał D. Tego samego dnia dokonano aresztowania jego sąsiada, który skontaktował go z funkcjonariuszami CBŚ, występującymi w roli zainteresowanych kupnem narkotyków. Sąsiada niebawem zwolniono z aresztu. Prokurator uznał, że ten środek zapobiegawczy w stosunku

do podejrzanego jest zbędny Był doskonale znany policji i to bardziej jako narkoman niż diler. Jego rola w transakcji uznana została za marginalną i ograniczającą się do zorganizowania transakcji i skontaktowania jej uczestników. Miał odpowiadać „z wolnej stopy”.

Rolę Michała D. prokurator „wycenił” znacznie wyżej i zastosował wobec niego areszt. Powodem było nie tylko prawdopodobieństwo ukrywania się mężczyzny, lecz także zamiar mataczenia. Przestępstwem popełnionym przez Michała D. zainteresowała się służba, która zwykle nie zajmuje się przestępstwami narkotykowymi.