Drony – Marzenie o lataniu cz.3

Latanie dronem w praktyce

Pierwsze próby lotnicze pod żadnym pozorem nie powinny odbywać się w mieszkaniu. Tam ze względu na ograniczoną przestrzeń powietrzną ryzyko kolizji i katastrof jest największe, a te mogą skutkować uszkodzeniem drona i wartościowych sprzętów. Oprócz tego albo w ogóle nie będzie działać autostabilizacja, albo jej skuteczność będzie ograniczona, co stanowi dodatkowe ryzyko. Najlepszy będzie spory trawnik (bez żadnych przeszkód), który dobrze zamortyzuje niedokładne lądowania. Optymalne warunki są wtedy, gdy jest sucho i bezwietrznie. Jeszcze jedna istotna wskazówka dla początkujących: ze sprzętowym pilotem z drążkami sterującymi albo krzyżakami sterowanie okazuje się o wiele łatwiejsze niż z wirtualnymi panelami kontrolnymi smartfonowej aplikacji.

Do ćwiczeń świetnie nadaje się minidron Parrot Mambo w połączeniu z dostępnym jako akcesorium Flypadem. Wszystkie drążki sterujące standardowo służą do tego samego: lewa dźwignia odpowiada za wysokość (przesuwanie do przodu i do tyłu) i obroty drona w płaszczyźnie poziomej (przesuwanie w lewo i w prawo). Prawy joystick przechyla drona w kierunku, w którym ten potem leci. Do tego dochodzi przycisk do startowania i lądowania oraz w przypadku dronów z kamerami – kolejne przyciski do zmiany położenia i obsługi kamery. Dopiero kiedy opanujecie sterowanie na tyle, że będziecie w stanie ominąć różne przeszkody i w każdym momencie pewnie wylądować na bezpiecznym lądowisku, możecie odważyć się na próby lotów w pomieszczeniach zamkniętych.

Większe maszyny, jak DJI Phantom 4, które ponadto nie mają osłon wirników, w pomieszczeniach powinny być pilotowane tylko przez zaawansowanych – nawet jeśli dysponują systemem ochrony przed kolizjami, dzięki któremu zatrzymują się przed rozpoznaną przeszkodą. Kiedy bowiem system nie zadziała albo np. nie powiedzie się lądowanie, duże wirniki mogą wyrządzić wiele szkód, a jeśli coś złego spotka drona, strata finansowa będzie wysoka.

Czytaj dalej: https://elliegoulding.pl/drony-marzenie-o-lataniu-cz-4/